บุญกองข้าว

   ในวันที่23 มกราคม พ.ศ.2560 ได้จัดงานบุญกองข้าวขึ้นมาเพื่ออนุรักษ์วัฒนธรรมของชาวภูไทบ้านเราคนในหมู่บ้านได้ช่วยกันลงมาที่วัดเพื่อจัดสถานที่   และทำอาหาร กวาดเก็บจัดของช่วยกัน ล้างถ้วยล้างจาน ล้างกะโถน และนำข้าวเปลืกมาถวายพระ เพื่อทำบุญกันเป็นจำนวนมาก ชาวภูไทจะทำบุญกองข้าวเป็นประจำทุกปี เพื่อให้เเก่ขวัญข้าว

กองข้าวที่มาร่วมกันเเล้ว

ไซดักปลาของคนภูไท

  ไซ เป็นเครี่องมืออย่างหนึ่งในการดักจับปลาอีกอย่างหนึ่งของคนภูไท ชาวบ้านนำไซไปวางดักไว้ตามห้วย  หนอง  หรือคลอง  ที่มีการไหลของน้ำตลอดเวลา โดยวางในแนวเหนือน้ำเพราะปลาจะว่ายทวนน้ำ  หาไม้มาปักให้ไซติดอยู่กับที่ เพราะแรงของน้ำที่ไหลอยู่ตลอดเวลานั้นอาจจะสามารถทำให้ไซลอยน้ำไปได้เมื่อดักเสร็จแล้วก็ต้องคอยไปดูว่ามีปลาเข้ามาติดในไซหรือไม่ ถ้ามีปลาอยู่ในไซก็เอาปลาออกแล้วสามารถดักต่อไปอีกได้    สามารถที่จะหากินได้โดยง่าย  เพียงแต่ใช้ไซ  ซึ่งเป็นเครื่องมือที่ใช้ดักจับสัตว์น้ำ แบบง่าย  ๆ  ก็จะได้ปู ปลาต่าง ๆ  มาเป็นอาหารอย่างไม่ยากเลย

ชาวภูไทกำลังสานไซ

ไซที่สานเสร็จเเล้ว

ชาวภูไทกำลังดักปลาโดยไซ

การทอเสื่อของชาวภูไท

  การทอเสื่อเป็นกิจกรรมหรือประเพณีพื้นบ้านของชาวภูไทที่มีมาแต่เนิ้นนาน เป็นกิจกรรมที่ควรอนุรักษ์อย่างมาก ชาวภูไทหรือบางครอบครัวก็ช่วยกันทำ จะช่วยประหยัดค่าใช้จ่ายและยังเป็นอาชีพเสริม  เเละนำไปขายได้

ชาวภูไทกำลังทอเสื่อ

อาชีพปลูกปาร์มนำ้มันของคนภูไท

  ปาล์มน้ำมันถึงจะไม่ป็นที่นิยมมากนักในบ้านของคนภูไท แต่ก็มีชาวภูไทปลูกบ้าง โดยชาวบ้านที่ปลูกจะตัดเอาผลปาล์มน้ำมันที่มีสีออกส้มเพราะว่าเป็นปาล์มน้ำมันที่สุกแล้ว ถ้าออกสีดำแสดงว่าผลปาล์มน้ำมันยังไม่สุกชาวบ้านจึงไม่นิยมตัดไปขาย พอตัดเสร็จชาวบ้านก็จะนำไปขายที่ร้านรับซื้อใกล้บ้านหรือไม่ก็ให้พ่อค้ามารับที่สวน ซึ่งราคาปาล์มน้ำมันก็จะอยู่ประมาณ 6 บาท 

สวนปาร์มนำ้มัน

ต้นปาร์มนำ้มัน

ผลปาร์มนำ้มันที่ยังไม่สุก

อาชีพตัดอ้อยของคนภูไท

  อ้อยถือเป็นพืชเศรษฐกิจที่สำคัญอีกอย่างหนึ่ง จึงทำให้ชาวภูไทนิยมปลูกกันอย่างแพร่หลายรองลงมาจากยางพารา โดยอาชีพตัดอ้อยก็เป็นอีกทางเลือกหนึ่งของชาวภูไท โดยจะคิดแรงเป็นหมัด หมัดล่ะประมาณ 10-20 บาทพอตัดเสร็จเจ้าของสวนอ้อยก็จะจ้างารถบรรทุกมาเอาอ้อยที่ตัดเสร็จไปขายที่โรงน้ำตาลอีกที พอตัดเสร็จหมดแล้วชาวบ้านก็จะเผาเพื่อให้อ้อยเกิดใหม่อีก

สวนอ้อย

อ้อยที่ตัดเสร็จเเร้ว

อ้อยที่ตัดหมดเเล้ว

การปลูกหญ้าไว้เลี้ยงสัตว์

     

   เนื่องจากการเลี้ยงสัตว์เป็นอาชีพเสริมอีกอย่างหนึ่งของชาวภูไท และเป็นอาชีพที่สร้างรายได้เพื่อเลี้ยงชีพรอง จากการกรีดยาง ปลูกมันสำปะหลัง  ดังนั้นจึงมีการปลูกหญ้าในที่ดินว่างเปล่าเพื่อเป็นอาหารแก่สัตว์ ซึ่งหญ้าที่ปลูกนั้นก็จะมีคุณสมบัติป้องกันหน้าดินพังทลาย นอกจากนั้นชาวภูไทก็สามารถนำหญ้ามาแปรรูปเป็นผลิตภัณฑ์เครื่องจักรสานอีกด้วย

หญ้าที่ปลูกไว้

หญ้าที่โตเเล้ว